- Εγκαταλείψετε την ιδέα ότι θα τελειώσετε κάποτε το βιβλίο. Ξεχάστε τις 400 σελίδες που σας περιμένουν & φροντίστε να γράφετε μία σελίδα μόνο την ημέρα, βοηθάει. Έτσι, όταν ξαφνικά τελειώνει, είναι μια ωραία έκπληξη.
- Να γράφετε ελεύθερα & όσο πιο γρήγορα γίνεται, πετώντας τα πάντα στο χαρτί. Ποτέ να μην διορθώνετε ή να ξαναγράφετε μέχρι να έχετε γράψει ολόκληρο το βιβλίο. Το να ξαναγράφετε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, συνήθως είναι μια δικαιολογία για να μην προχωράτε. Επίσης μπλέκεται & αλλάζει ο ρυθμός & η ροή, που μπορεί να έρθει μόνο με μια υποσυνείδητη σχέση με το υλικό.
- Ξεχάστε το «ευρύ», το κοινό «γενικά». Πρώτα απ΄ όλα, το ανώνυμο, απρόσωπο κοινό θα σας κατατρομάξει & δεύτερον, σε αντίθεση με το θέατρο, αυτό το κοινό δεν υπάρχει. Στο γράψιμο, το κοινό, είναι ο ένας μοναδικός αναγνώστης. Έχω προσέξει ότι μερικές φορές βοηθάει να διαλέγεις ένα πρόσωπο, είτε ένα πραγματικό πρόσωπο από τη ζωή σου, είτε ένα φανταστικό & να γράφεις έχοντας στο μυαλό σου αυτό σαν αναγνώστη.
- Αν μια σκηνή ή μια σεκάνς δεν σας βγαίνει & νοιώθετε ότι την χρειάζεστε, προσπεράστε την & προχωρήστε. Όταν θα έχετε τελειώσει το βιβλίο, μπορείτε να γυρίσετε πίσω σε αυτήν & τότε μπορεί να δείτε ότι ο λόγος που σας δημιουργούσε πρόβλημα ήταν γιατί δεν είχε μπει στο σωστό σημείο.
- Να προσέχετε αν μια σκηνή τη νοιώθετε πολύ κοντά σας, είναι πιο αγαπημένη από τις άλλες. Συνήθως θα φανεί ότι είναι αυτή που δεν κολλάει με τις υπόλοιπες.
- Αν χρησιμοποιείτε διάλογο να τον λέτε δυνατά, καθώς τον γράφετε. Μόνο τότε θα έχει τον προφορικό τόνο που χρειάζεται.
Τζων Στάινμπεκ
Συλλογή Χαλκιάδη 